El: Ο Νίκος στάθηκε στην είσοδο της Ακρόπολης.
En: O Nikos stood at the entrance of the Acropolis.

El: Ο άνεμος του φθινοπώρου χάιδευε το πρόσωπό του καθώς κοίταξε προς την κορυφή.
En: The autumn wind caressed his face as he gazed towards the top.

El: Ήταν η ημέρα του Οχι, και η Αθήνα γιόρταζε με τραγούδια και φαγητά.
En: It was Ohi Day, and Athens was celebrating with songs and food.

El: Ο Νίκος αισθανόταν την καρδιά του βαριά.
En: O Nikos felt his heart heavy.

El: Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έφυγε.
En: Many years had passed since he left.

El: Ανεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλιά, ένιωθε την ένταση να αυξάνεται.
En: Climbing the stone steps, he felt the tension mounting.

El: Η Ελένη, αδερφή του, είχε οργανώσει αυτό το οικογενειακό αντάμωμα.
En: Eleni, his sister, had organized this family gathering.

El: Ήταν αποφασισμένη να τους ξαναενώσει όλους.
En: She was determined to reunite everyone.

El: Στεκόταν στην κορυφή της Ακρόπολης, με τον Παρθενώνα στο φόντο, κοιτάζοντας προς το μέρος του.
En: She stood at the top of the Acropolis, with the Parthenon in the background, looking towards him.

El: Δεν είχε δει τον Νίκο τόσα χρόνια.
En: She hadn't seen Nikos in so many years.

El: Η απογοήτευση και το παράπονο ήταν εμφανή στα μάτια της.
En: Disappointment and sorrow were evident in her eyes.

El: Δίπλα της, η Μαρία, η ξαδέλφη τους.
En: Next to her stood Maria, their cousin.

El: Πάντα η φωνή της λογικής, ήταν εκεί για να απαλύνει τις εντάσεις.
En: Always the voice of reason, she was there to ease the tensions.

El: Ήξερε πόσο σημαντικό ήταν αυτό το αντάμωμα για την οικογένεια.
En: She knew how important this gathering was for the family.

El: Ο Νίκος πλησίασε αργά.
En: O Nikos approached slowly.

El: Η Ελένη πήρε μια βαθιά ανάσα.
En: Eleni took a deep breath.

El: “Νίκο”, είπε με μια φωνή που αντήχησε από θλίψη και ελπίδα.
En: “Niko,” she said with a voice resonating with sadness and hope.

El: “Ελένη, συγγνώμη”, απάντησε εκείνος.
En: “Eleni, I'm sorry,” he replied.

El: “Έχω μετανιώσει που απομακρύνθηκα τόσο.
En: “I regret distancing myself so much.

El: Θέλω να ξαναβρώ την οικογένειά μας”.
En: I want to find our family again.”

El: “Πέρασαν χρόνια, Νίκο.
En: “Years passed, Niko.

El: Η απουσία σου πόνεσε”, είπε η Ελένη, αλλά η φωνή της μαλάκωσε.
En: Your absence hurt,” Eleni said, but her voice softened.

El: “Όμως είσαι εδώ τώρα.
En: “But you are here now.

El: Αυτό έχει σημασία.”
En: That’s what matters.”

El: Η Μαρία πλησίασε και έβαλε το χέρι της στο χέρι της Ελένης.
En: Maria approached and placed her hand on Eleni's hand.

El: “Είναι καιρός να επουλώσουμε τις πληγές μας.
En: “It's time to heal our wounds.

El: Η οικογένεια θα πρέπει να είναι ενωμένη.”
En: Family should be united.”

El: Η Ελένη κοίταξε τον Νίκο με ζεστασιά.
En: Eleni looked at Nikos warmly.

El: “Ας αρχίσουμε από την αρχή”, είπε.
En: “Let’s start from the beginning,” she said.

El: Ο Νίκος ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από τους ώμους του.
En: O Nikos felt a weight lifting off his shoulders.

El: Μαζί κοιτάξανε την πόλη από ψηλά, φώτα να αναβοσβήνουν παντού.
En: Together they looked over the city from above, lights flickering everywhere.

El: Το γιορτινό πνεύμα του Οχι χάιδευε τις ψυχές τους.
En: The festive spirit of Ohi caressed their souls.

El: Ήταν ευγνώμων που βρήκε ξανά την οικογένειά του.
En: He was grateful to have found his family again.

El: Το τραπέζι στρώθηκε.
En: The table was set.

El: Τα γέλια αντήχησαν στην ατμόσφαιρα.
En: Laughter resonated in the atmosphere.

El: Ο Νίκος υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξαναχαθεί ποτέ.
En: O Nikos promised himself never to be lost again.

El: Ήταν και πάλι πλήρης.
En: He was whole once more.

El: Με την Ελένη και τη Μαρία στο πλευρό του, βρήκε το θάρρος να είναι πάλι μέρος της οικογένειας.
En: With Eleni and Maria by his side, he found the courage to be part of the family again.

El: Η Ακρόπολη έγινε το σημείο συμφιλίωσής τους εκείνη τη μέρα.
En: The Acropolis became the site of their reconciliation that day.