Th: ตลาดน้ำดำเนินสะดวกมีเรือมากมาย
En: The Amphawa Floating Market has many boats.

Th: เขาเรียกว่าตลาดน้ำเพราะทุกคนขายของบนเรือ
En: It's called a floating market because everyone sells goods on boats.

Th: อานันดาและละมายนั่งเรือชมตลาดน้ำ
En: Ananda and Lamai were sitting on a boat, exploring the market.

Th: พวกเขาเห็นแปลงสับปะรดสดๆ และแม่ค้าน้ำมะพร้าว
En: They saw fields of fresh pineapples and a vendor selling coconut water.

Th: อานันดาอยากลองกิน เขาจึงซื้อน้ำมะพร้าวมา ๑ ขวด
En: Ananda wanted to try some, so he bought a bottle of coconut water.

Th: หญิงชราผู้ขายน้ำนั้นส่งขวดให้เขา
En: The elderly woman selling the water handed him the bottle.

Th: ขณะนั้นเอง อานันดาสังเกตเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งลอยออกมาจากเรือของหญิงชรา
En: At that moment, Ananda noticed a piece of paper floating away from the old woman's boat.

Th: อานันดาหยิบขึ้นมา แล้วเปิดดู
En: He picked it up and opened it.

Th: สิ่งที่เห็นคือจดหมายเก่าฉบับหนึ่ง
En: What he saw was an old letter.

Th: กระดาษเหลืองและหมึกจาง แต่ยังอ่านออก
En: The paper was yellowed and the ink had faded, but it was still legible.

Th: "ละมาย ดูนี่สิ" อานันดาเรียกละมาย
En: "Lamai, look at this," Ananda called out.

Th: ละมายมองจดหมาย
En: Lamai looked at the letter.

Th: "มันพูดถึงอะไรนะ"
En: "What does it say?"

Th: อานันดาเริ่มอ่าน "ถึงลูกที่รัก, เมื่อเจ้าค้นพบจดหมายนี่ พ่ออยากบอกเจ้าว่ามรดกของครอบครัวเราถูกซ่อนอยู่...ในเรือที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวก"
En: Ananda began to read, "To my beloved child, when you find this letter, I want to tell you that our family's inheritance is hidden... in a boat at the Amphawa Floating Market."

Th: ละมายนิ่งงัน
En: Lamai was stunned.

Th: "มันเป็นไปได้ยังไง"
En: "How could this be possible?"

Th: "เราต้องหาคำตอบ" อานันดาตอบ
En: "We need to find the answer," Ananda replied.

Th: พวกเขาล่องเรือต่อไปเพื่อค้นหาเรือลึกลับนั้น
En: They continued their journey to search for the mysterious boat.

Th: พวกเขาถามสาวเรือทุกๆ ลำ "คุณรู้ไหมว่าจะหาเรือลำนี้ได้ที่ไหน"
En: They asked the vendors on every boat they passed, "Do you know where we can find this boat?"

Th: บางคนเมิน บางคนยิ้ม ใครๆก็ไม่รู้เรื่อง
En: Some ignored them, some smiled, but no one knew anything.

Th: แล้วพวกเขาก็พบเรือลำหนึ่ง มีลวดลายที่ตรงกับในจดหมาย
En: Then they came across a boat with a pattern that matched the one described in the letter.

Th: ละมายบอกว่า "นั่นไง! เรือลำนั้น"
En: Lamai said, "There it is! That boat!"

Th: พวกเขาประจำตำแหน่ง ค้นทุกมุมเรือ
En: They positioned themselves and searched every corner of the boat.

Th: และพบถุงผ้าสีทอง
En: They found a golden cloth bag.

Th: ข้างในมีแผ่นดินทองคำ และเครื่องเงินที่สวยงาม
En: Inside, there were gold plates and beautiful silverware.

Th: ชายชราคนหนึ่งอยู่ไม่ไกล "เจ้าเจอแล้ว
En: An old man not far away said, "You have found it.

Th: พ่อเจ้าคือพี่ใหญ่ของข้า เจ้าจึงควรได้สิ่งนี้"
En: Your father was my elder brother, so this rightfully belongs to you."

Th: อานันดาและละมายยิ้ม
En: Ananda and Lamai smiled.

Th: พวกเขารู้ว่าพบเรื่องลับของครอบครัว และมรดกสำคัญ
En: They knew they had uncovered a family secret and an important inheritance.

Th: "เราจะเก็บมันไว้ จำพ่อของเรา" อานันดากล่าว
En: "We will keep it to remember our father," Ananda said.

Th: จากวันนั้น ตลาดน้ำไม่ได้เป็นเพียงที่ชอปปิ้งของพวกเขา แต่เป็นที่ที่ครอบครัวของพวกเขาได้รับชื่อเสียงและเกียรติยศ
En: From that day on, the floating market was not just a shopping place for them, but a site where their family gained fame and honor.

Th: จบแล้ว
En: The end.