Th: นารินขายอาหารที่ตลาดนัดจตุจักร
En: Narin sells food at the Chatuchak Weekend Market.

Th: ที่ตลาดนัดจตุจักร วุ่นวายและเต็มไปด้วยคนและร้านค้า
En: At the Chatuchak Weekend Market, it's bustling and filled with people and stalls.

Th: นารินเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ ขายผัดไทยและส้มตำ
En: Narin owns a small food stall, selling Pad Thai and Som Tum.

Th: ร้านนารินอยู่ใกล้ซุ้มดอกไม้
En: Narin's stall is near the flower arch.

Th: เขาตื่นเช้ามาก ทุกวันมาซื้อของสดจากตลาด
En: He wakes up very early every day to buy fresh ingredients from the market.

Th: นารินรักการทำอาหาร เขาทำอาหารด้วยใจ
En: Narin loves cooking; he cooks with his heart.

Th: ลูกค้าชอบร้านของนารินมาก
En: Customers really like Narin's stall.

Th: พวกเขามานั่งกินที่โต๊ะเล็กๆ หน้าเตา
En: They come to sit at the small tables in front of his stove.

Th: นารินยิ้มเสมอ เขาคุยกับลูกค้าและให้บริการดี
En: Narin always smiles; he talks to the customers and provides good service.

Th: วันหนึ่งมีชายแก่คนหนึ่งเข้ามา
En: One day, an old man came in.

Th: เขาดูเหนื่อยและหิว
En: He looked tired and hungry.

Th: นารินรีบทำผัดไทยจานพิเศษให้
En: Narin quickly made a special plate of Pad Thai for him.

Th: ชายแก่กินอย่างอร่อย
En: The old man ate with delight.

Th: จากนั้นเขาบอกนารินว่า "อาหารเจ้าดีมาก ขอบใจนะหนุ่มน้อย"
En: Then he told Narin, "Your food is very good. Thank you, young man."

Th: นารินยิ้มแล้วพูดว่า "ยินดีครับ ลุงมีความสุข ผมก็ดีใจ"
En: Narin smiled and said, "You're welcome, sir. If you're happy, then I'm happy too."

Th: หลายวันต่อมา ชายแก่กลับมาหานารินทุกวัน
En: A few days later, the old man started coming to see Narin every day.

Th: นารินรู้สึกดีใจที่ได้ทำอาหารให้คนกินแล้วชอบ
En: Narin was happy to cook food that people enjoyed.

Th: ชายแก่เล่าถึงเรื่องราวชีวิตของเขา
En: The old man shared stories about his life.

Th: เขาเคยเป็นเชฟมือหนึ่งแต่ตอนนี้เกษียณแล้ว
En: He used to be a top chef but was now retired.

Th: วันหนึ่งชายแก่ถามนารินว่า "เจ้าอยากไปเปิดร้านที่ใหญ่ขึ้นไหม ข้าจะช่วยเจ้า"
En: One day, the old man asked Narin, "Would you like to open a bigger restaurant? I will help you."

Th: นารินรู้สึกตกใจ แต่ก็ดีใจ
En: Narin felt surprised but happy.

Th: "ขอบคุณครับลุง แต่ผมชอบที่นี่ มันเป็นบ้านของผม"
En: "Thank you, sir, but I like it here. This place is my home."

Th: ชายแก่ยิ้มและตอบว่า "ข้าก็เข้าใจ ข้าเห็นเจ้าใส่ใจในการทำอาหาร"
En: The old man smiled and replied, "I understand. I see you put your heart into your cooking.

Th: มันดีแล้วที่เจ้าเลือกทำในที่ที่เจ้าอยากอยู่"
En: It’s great that you choose to do it where you want to be."

Th: จากนั้น นารินขายอาหารที่ตลาดนัดจตุจักรต่อไป
En: After that, Narin continued to sell food at the Chatuchak Weekend Market.

Th: มันอาจดูเล็ก แต่สำหรับนารินที่นี่คือโลกของเขา
En: It might seem small, but for Narin, this place was his world.

Th: ชีวิตมีความสุขกับการทำอาหาร และการเห็นคนกินแล้วมีความสุข ทำให้เขาไม่มีอะไรดีกว่านั้นแล้ว
En: Life was happy with cooking, and seeing people enjoy their meals was the best thing for him.

Th: ทุกคนที่ผ่านมาทางร้านของนารินจะรู้ว่า ที่นี่มีอาหารอร่อยและมีรอยยิ้มเสมอ
En: Everyone passing by Narin’s stall knows that here, the food is delicious and always comes with a smile.

Th: นารินไม่ได้แค่ทำให้อาหารอร่อย แต่เขาใส่ใจและทำด้วยใจทุกจาน
En: Narin doesn’t just make good food; he puts care and heart into every dish.

Th: นี่แหละคือความลับของนาริน
En: That is Narin’s secret.

Th: สุดท้าย นารินรู้สึกภาคภูมิใจในร้านเล็กๆ ของตัวเอง
En: In the end, Narin feels proud of his small stall.

Th: ความสุขที่ได้เห็นลูกค้าดีใจ คือรางวัลที่ดีที่สุดสำหรับเขา
En: The happiness that comes from seeing joyful customers is the best reward for him.

Th: จบ
En: The end.