Th: เมื่อสายลมของฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่านโรงเรียนประจำไทยที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำนิ่งสงบ เหล่านักเรียนต่างตื่นเต้นกับเทศกาลลอยกระทงที่กำลังจะมาถึง
En: When the autumn breeze swept through the Thai boarding school situated by the serene river, the students were thrilled about the approaching Loy Krathong festival.

Th: บรรยากาศเต็มไปด้วยแสงสีสดใสและกลิ่นหอมอันยั่วยวนจากอาหารริมถนน
En: The atmosphere was filled with vivid lights and the enticing aroma of street food.

Th: ในกลุ่มนักเรียนมี นิรันดร์ ผู้ซึ่งหลงใหลในเสียงเพลง แต่มักจะขาดความมั่นใจเสมอ
En: Among the students was Niran, who was passionate about music but often lacked confidence.

Th: นิรันดร์ต้องการแสดงดนตรีในเทศกาล เขาหวังจะเอาชนะความอายและได้รับการยอมรับ
En: Niran wanted to perform music at the festival, hoping to overcome his shyness and gain acceptance.

Th: วันหนึ่ง หลังเลิกเรียน จินตนา เพื่อนร่วมชั้นที่เก่งเรื่องการเต้น เข้ามาคุยกับเขา
En: One day, after school, Jintana, a classmate skilled in dancing, approached him.

Th: "นิรันดร์ คุณควรจะลองแสดงดูนะ ฉันเชื่อว่าคุณทำได้ดี" จินตนาพูดด้วยรอยยิ้ม
En: "Niran, you should give performing a try. I believe you can do well," Jintana said with a smile.

Th: นิรันดร์ลังเล แต่การสนับสนุนจากจินตนาเติมเต็มความกล้าให้เขา
En: Niran hesitated, but Jintana's support filled him with courage.

Th: ขณะที่ สมศักดิ์ เพื่อนสนิทของนิรันดร์ กลับสงสัยว่า การแสดงงานเทศกาลเหล่านี้มีความหมายอะไร
En: Meanwhile, Somsak, Niran's close friend, wondered what the significance of these festival performances was.

Th: "นิรันดร์ ทำไมถึงต้องแสดงในงานนี้?" สมศักดิ์ถาม "เทศกาลแบบนี้มันก็แค่สิ่งเก่าๆ"
En: "Niran, why do you have to perform at this festival?" Somsak asked. "It's just something old-fashioned."

Th: นิรันดร์ไม่แน่ใจ แต่ความมุ่งมั่นในใจกลับเพิ่มขึ้น
En: Niran was unsure, but his determination grew stronger.

Th: วันรุ่งขึ้น นิรันดร์ตัดสินใจไปลงชื่อเพื่อคัดตัวแสดง แม้ในใจยังคงมีความกลัว
En: The next day, Niran decided to sign up for the auditions, even though fear still lingered in his heart.

Th: คืนวันลอยกระทงมาถึง
En: The night of Loy Krathong arrived.

Th: พระจันทร์ส่องแสงสว่าง และกระทงเล็กๆ ที่ลอยบนผิวน้ำสร้างบรรยากาศที่งดงาม
En: The moon shone brightly, and the small krathongs floating on the water created an enchanting atmosphere.

Th: นิรันดร์ยืนอยู่หลังเวที หัวใจเต้นแรง แต่เสียงเชียร์ของนักเรียนและครู ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
En: Niran stood backstage, his heart pounding, but the cheers from students and teachers made him feel better.

Th: เมื่อถึงเวลาที่เขาจะขึ้นเวที นิรันดร์หายใจเข้าออกลึกๆ แล้วก้าวออกไป
En: When it was his turn to go on stage, Niran took a deep breath and stepped out.

Th: ดนตรีเริ่มบรรเลง และเสียงของเขาก้องกังวาลไปทั่วสนาม
En: The music started, and his voice resonated throughout the grounds.

Th: เสียงปรบมือดังกระหึ่มขึ้นเมื่อสิ้นสุดการแสดง
En: The applause was thunderous when the performance ended.

Th: นิรันดร์รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง เขาได้เห็นรอยยิ้มของสมศักดิ์ที่คลายสงสัย
En: Niran felt proud of himself, and he saw a smile of understanding on Somsak's face.

Th: "นิรันดร์ ฉันเข้าใจแล้วว่ามันดีอย่างไร" สมศักดิ์ยิ้มกว้าง
En: "Niran, I understand now why it's so great," Somsak grinned widely.

Th: นิรันดร์รู้ตัวว่าเขามีความมั่นใจมากขึ้น และเห็นคุณค่าของการแบ่งปันพรสวรรค์ทางดนตรีของเขา
En: Niran realized he had gained more confidence and saw the value in sharing his musical talent.

Th: ส่วนสมศักดิ์เองก็ได้เรียนรู้ว่าประเพณีสามารถทำให้คนมีความสุขและสานต่อความสืบเนื่องจากอดีต
En: And Somsak also learned that traditions can bring joy and continue the legacy from the past.

Th: ในคืนนั้น ทุกอย่างรวมกันทำให้ลอยกระทงในปีนี้เป็นความทรงจำที่ไม่อาจลืม
En: That night, everything came together to make this Loy Krathong an unforgettable memory.