Th: ที่ตลาดจตุจักรคนเยอะมาก อนงค์และสมศักดิ์เดินไปตามทาง วุ่นวาย แต่สนุกสนาน
En: At the Chatuchak market, it was very crowded. Anong and Somsak walked along the path, chaotic but enjoyable.

Th: "สมศักดิ์ เราต้องไปหาช่างฝีมือพวกนั้นนะ" อนงค์บอก
En: "Somsak, we need to find those artisans," Anong said.

Th: "ใช่แล้ว นักการบัวเฒ่า ช่างปั้นคราม" สมศักดิ์ตอบ
En: "Yes, the lotus elder and the craftsman," Somsak replied.

Th: อนงค์สังเกตเห็นร้านขายเครื่องปั้นดินเผา
En: Anong noticed a pottery shop.

Th: "นั่นไง ไปถามเขากันเถอะ" อนงค์บอก พวกเขาเดินไปที่ร้าน
En: "There it is, let's go ask," Anong said. They walked to the shop.

Th: "สวัสดีค่ะลุง ทำงานนี้นานแค่ไหนคะ?" อนงค์ถาม
En: "Hello, uncle! How long have you been doing this?" Anong asked.

Th: "เอะ ทำมาหลายสิบปีแล้วจ้ะ หลานสนใจใคร่รู้ใช่ไหม" ชายชรา ตอบอย่างอบอุ่น
En: "Oh, it's been many decades now. You're interested, aren't you?" The old man replied warmly.

Th: "ค่ะ เราทำโครงการโรงเรียนเกี่ยวกับศิลปะหัตถกรรมไทย" สมศักดิ์อธิบาย
En: "Yes, we are doing a school project about Thai craftsmanship," Somsak explained.

Th: "ดีมาก มาดูกัน" ชายชราคว้าก้อนดิน หยิบมาปั้น
En: "Very good. Come and see," the old man said as he grabbed a lump of clay and started molding it.

Th: "เห็นไหม ดินนี้มาจากที่ไหน? ชังเชียงใหม่" เขาบอก นิ้วปั้นขึ้นรูปหม้อเบาๆ
En: "See, where does this clay come from? Chiang Mai." He said, gently shaping the clay into a pot with his fingers.

Th: "ทำไมงานนี้สำคัญ?" อนงค์ถาม
En: "Why is this craft important?" Anong asked.

Th: "เพราะมันเป็นศิลปะที่สืบทอด เราควรรักษามันไว้" ลุงแนะนำ
En: "Because it is an inherited art. We should preserve it," the old man advised.

Th: "แล้วเครื่องปั้นเขาทำไง?" สมศักดิ์ถาม
En: "And how is the pottery made?" Somsak asked.

Th: "ปั้นจากดิน หุงไฟสูง ต้องระวังมาก" ลุงอธิบาย
En: "It's molded from clay and fired at high temperatures. It requires great care," the old man explained.

Th: อนงค์จดบันทึก
En: Anong took notes.

Th: "ขอบคุณมากๆ ค่ะลุง" สมศักดิ์พูด แล้วพวกเขาเดินต่อหาแม่ครูทำเครื่องเงิน
En: "Thank you very much, uncle," Somsak said, and they continued to look for the silverware teacher.

Th: "สมศักดิ์ เหลือเวลาไม่มาก เราต้องรีบ" อนงค์กล่าว
En: "Somsak, we don't have much time left. We need to hurry," Anong said.

Th: พวกเขาพบแม่ครูทอผ้าไหม
En: They found a silk weaver teacher.

Th: "สวัสดีค่ะ ทำงานนี้นานไหมคะ?" อนงค์ถาม
En: "Hello, how long have you been doing this?" Anong asked.

Th: "ทำมาเกือบห้าสิบปี" แม่ครูบอก
En: "Almost fifty years," the teacher replied.

Th: "เรามาดูว่าอย่างไรบ้าง" แม่ครูอธิบายวิธีทอผ้า
En: "We came to see how it’s done" the teacher explained the weaving process.

Th: "ต้องใช้ความอดทน ศิลปะลึกซึ้ง" แม่ครูบอก
En: "It requires patience and profound artistry," the teacher said.

Th: "สวยจัง ผ้าไหมไทย" สมศักดิ์ชม
En: "The Thai silk is so beautiful," Somsak praised.

Th: พวกเขาได้ข้อมุลมากมาย
En: They gathered a lot of information.

Th: "ได้ข้อมูลดีมากๆ วันนี้ ขอบคุณสำหรับวันดีๆ" อนงค์บอก
En: "We got great information today. Thank you for a wonderful day," Anong said.

Th: "ใช่ เราได้เรียนรู้มากเลย" สมศักดิ์กล่าวอย่างมีความสุข
En: "Yes, we've learned a lot," Somsak said happily.

Th: พวกเขากลับไปโรงเรียน เขียนรายงานอย่างทุ่มเท
En: They returned to school and worked diligently on their report.

Th: โครงการสำเร็จด้วยดี อาจารย์ชื่นชม เด็กๆ ภูมิใจ
En: The project was a success; the teacher was delighted, and the children were proud.

Th: "เราทำได้ เพราะช่วยกัน สมศักดิ์" อนงค์บอก
En: "We did it because we helped each other, Somsak," Anong said.

Th: "ใช่ อนงค์ ขอบคุณที่ร่วมมือ" สมศักดิ์ตอบ
En: "Yes, Anong, thank you for the cooperation," Somsak replied.

Th: เรื่องราวจบลง พวกเขาได้เรียนรู้ ได้ความรู้ใหม่ ได้มิตรภาพที่เหนียวแน่น งานศิลปะไทยยังคงอยู่ต่อ
En: The story concludes with them gaining knowledge, forming stronger friendships, and the Thai arts continuing to thrive.

Th: จบ.
En: The end.