Th: ในบ่ายวันหนาวที่บางกรวย พิม คันยา และสมชาย เดินทางไปเยี่ยมชมตลาดน้ำในกรุงเทพฯ
En: On a cold afternoon in Bang Kruai, Pim, Kanya, and Somchai traveled to visit a floating market in Bangkok.

Th: ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าอ่อน มีลมพัดเย็นๆ ผ่านลำน้ำที่เรือลอยอยู่รอบๆ
En: The sky was light blue, with a cool breeze passing over the waterways, where boats floated around.

Th: ผู้คนมากมายแห่แหนกันเพื่อเฉลิมฉลองวันลอยกระทง
En: Many people gathered to celebrate Loy Krathong.

Th: ตลาดมีชีวิตชีวา มีทั้งเรือไม้ขายอาหารผลไม้แปลกใหม่และโคมไฟสีสันสดใส
En: The market was lively, filled with wooden boats selling exotic fruits and brightly colored lanterns.

Th: พิมได้รับสร้อยคอจากคุณยาย เป็นสร้อยคอที่มีค่าทางอารมณ์
En: Pim received a necklace from her grandmother, a necklace with emotional value.

Th: แต่วันนี้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
En: But today, an unexpected incident occurred.

Th: ในขณะที่พวกเขาเดินไปตามร้านต่างๆ ผู้คนเดินเบียดเสียด สร้อยคอหลุดจากคอของพิมโดยไม่รู้ตัว
En: As they strolled past various shops, the crowded people caused the necklace to slip off Pim's neck without her realizing it.

Th: พิมรู้สึกตกใจและใจเสียทันทีที่รู้ว่าเธอทำสร้อยคอหาย
En: She felt shocked and dismayed the moment she discovered she had lost the necklace.

Th: คันยามองเห็นความเศร้าในดวงตาของพิม เธอพูดด้วยเสียงที่ร่าเริง "ไม่ต้องห่วงพิม! เราจะหามันเจอแน่นอน เรามาเริ่มหากันเลยนะ"
En: Kanya, noticing the sadness in Pim's eyes, spoke cheerfully, "Don't worry, Pim! We'll certainly find it. Let's start looking now."

Th: สมชายที่ยืนข้างๆ เขาขยับตัวอย่างเครียด เพราะเขาไม่ชอบที่แออัดมากๆ แต่เพื่อเพื่อน เขายินดีที่จะช่วย
En: Standing beside them, Somchai shifted uncomfortably because he disliked crowded places, but for a friend, he was willing to help.

Th: "พิม คุณควรหาก่อนที่ตลาดจะพลบค่ำ เกิดอะไรขึ้นก็มาบอกกันได้"
En: "You should look for it before the market gets dark. Whatever happens, just let us know."

Th: พิมต้องเผชิญหน้ากับความกลัวเล็กน้อย
En: Pim faced a bit of fear.

Th: เธอตัดสินใจถามคนในตลาด
En: She decided to ask people in the market.

Th: เธอพูดด้วยเสียงเบาๆ กับผู้หญิงที่ขายกล้วยน้ำว้า "คุณเคยเห็นสร้อยคอทองคำไหมคะ?"
En: She spoke softly to a woman selling kluai nam wa bananas, "Have you seen a gold necklace?"

Th: ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและบอกว่าเธอไม่ได้เห็นเลย
En: The woman smiled and said she hadn't seen it.

Th: พิมรู้สึกท้อแท้ แต่คันยาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
En: Pim felt disheartened, but Kanya refused to give up easily.

Th: เธอดึงพิมไปที่มุมของตลาดที่คนแออัดน้อยกว่า
En: She pulled Pim to a less crowded corner of the market.

Th: ที่นั้น พิมมองไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมสร้อยคอคล้ายของเธอ
En: There, Pim spotted a woman wearing a necklace similar to hers.

Th: หัวใจพิมเต้นแรง แต่เธอรวบรวมความกล้าและพูด "ขอโทษค่ะ นั่นสร้อยคอของฉัน ฉันคิดว่ามันหายไป"
En: Pim's heart raced, but she gathered her courage and said, "Excuse me, that's my necklace. I think I lost it."

Th: ผู้หญิงคนนั้นมองสร้อยคอและไม่รอช้า "ฉันมีเก็บเจอที่พื้น คิดว่าน่าเสียดายถ้าทิ้งไป ขอโทษค่ะ กรุณารับคืน" เธอยื่นสร้อยคอให้พิมด้วยรอยยิ้ม
En: The woman looked at the necklace without hesitation and said, "I found it on the ground and thought it would be a pity to leave it. I'm sorry, please take it back." She handed the necklace to Pim with a smile.

Th: พิมดีใจมาก
En: Pim was overjoyed.

Th: เธอกล่าวขอบคุณพร้อมน้ำตา และหัวเราะไปกับเพื่อนๆ
En: She thanked the woman with tears in her eyes and laughed with her friends.

Th: เธอรู้ว่าตอนนี้มีความมั่นใจมากขึ้น มีเพื่อนๆ ที่จริงใจเสมอ
En: She realized now that she had more confidence, knowing she always had true friends.

Th: ในขณะที่เสียงเพลงเฉลิมฉลองวันลอยกระทงดังทั่วตลาด พิมรู้สึกอุ่นใจที่สุดในวันนั้นแล้ว
En: As the celebratory songs of Loy Krathong echoed throughout the market, Pim felt the warmest she had that day.