Th: กลางฤดูร้อนในซีกโลกเหนือ ฉันยืนอยู่ท่ามกลางซากอาคารที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเมืองที่เจริญ งดงาม
En: In the midst of summer in the Northern Hemisphere, I stood among the ruins of what was once a thriving, beautiful city.

Th: แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเพียงเถ้าถ่านและซากปรักหักพังของอดีต
En: Now, it was nothing more than ashes and remnants of the past.

Th: นิ้วมือเป็นๆของอานันน้องชายฉันแตะไหล่ฉันเบาๆ
En: Anan, my younger brother, touched my shoulder lightly with his trembling fingers.

Th: "พิม พวกเราจะไปไหนต่อ?"
En: "Pim, where do we go next?"

Th: ฉันหันมาและมองหน้าเขา จับมือเขาไปแน่นๆ
En: I turned and looked into his eyes, gripping his hand tightly.

Th: "เราจะไปที่สถานที่รัฐบาลเก่า
En: "We’re going to the old government place.

Th: มันอาจจะมีของ และคำตอบที่เราตามหา"
En: There might be supplies and the answers we’re looking for."

Th: อานันพยักหน้า แต่ฉันเห็นประกายความสงสัยในดวงตาของเขา
En: Anan nodded, but I could see doubt flickering in his eyes.

Th: "แต่พี่ พนักงานจะช่วยไหม?
En: "But will the staff help us?

Th: แล้วถ้าพวกคนร้ายอยู่ที่นั่นล่ะ?"
En: And what if there are bad guys there?"

Th: ฉันกัดฟัน พยายามไม่ให้กลัวปรากฏบนใบหน้า
En: I clenched my teeth, trying to keep fear from showing on my face.

Th: "เราจะดูแลกันแบบที่พ่อแม่สั่งสอนไว้ จำได้ไหม?
En: "We will take care of each other just like Mom and Dad taught us, remember?

Th: พวกเขาเชื่อในเรา พวกเราก็ต้องเชื่อกันเอง"
En: They believed in us, so we have to believe in each other,"

Th: ฉันพูดให้อานันมั่นใจ มองไปที่ถนนเต็มไปด้วยต้นไม้และหญ้าที่ขึ้นมากลืนหายทุกอย่าง
En: I said reassuringly to Anan, looking down the road overgrown with trees and grass.

Th: สายลมพัดเบาๆ ฉันรับรู้ได้ถึงความร้อนของฤดูร้อน แต่ใจฉันยังเย็นสบายเพราะมีอานันอยู่ข้างๆ
En: The wind blew softly; I could feel the heat of summer, but my heart remained calm because Anan was by my side.

Th: ฉันนึกถึงเมื่อก่อนนี้ที่บ้านเราเคยมีชีวิตธรรมดาสามัญ
En: I recalled how our home once had a simple, ordinary life.

Th: แต่บัดนี้โลกของเราพังไปหมดแล้ว
En: But now, our world was destroyed.

Th: อานันไม่ค่อยพูดถึงอดีตมากนัก แต่ฉันรู้ว่าในใจเขายังคิดถึงวันเก่าๆเสมอ
En: Anan didn’t talk much about the past, but I knew that in his heart, he always thought about the old days.

Th: ในสายตาเขาเต็มไปด้วยความปวดร้าวและอยากรู้อยากเห็น
En: His eyes were full of pain and curiosity.

Th: ทางที่เรามุ่งไปนั้นยาวและเต็มไปด้วยอุปสรรค
En: The path we set out on was long and filled with obstacles.

Th: เราพบกับกลุ่มคนร้ายที่คุมพื้นที่อยู่ และมันไม่ง่ายเลย
En: We encountered a group of thugs controlling the area, and it wasn’t easy.

Th: ระหว่างการต่อสู้นั้น ฉันเห็นอานันใช้นาฬิกาเก่าของพ่อทำล่อผู้ร้ายให้ผิดพลาด
En: During the fight, I saw Anan use our father’s old watch to trick the attackers into making mistakes.

Th: เราปีนระเบียงตึกเก่าๆ หนีผู้ร้ายที่ตามมาด้วยรับซื้อของเก่า
En: We climbed the balconies of old buildings, escaping those chasing us, who dealt in scavenged goods.

Th: ในที่สุด เราก็พบบังเก็บของที่ซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
En: Finally, we found a hidden stash underneath a large tree.

Th: มีกล่องอาหารแห้งและน้ำสะอาดอยู่ข้างใน
En: Inside were boxes of dried food and clean water.

Th: และยังมีแผนที่ใบใหญ่ที่บอกเส้นทางไปยังสถานที่ข้อมูล
En: There was also a large map showing the route to a place with crucial information.

Th: ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่จุดหมายสุดท้าย แต่เป็นจุดเริ่มต้นใหม่
En: I knew it wasn’t the final destination but a new beginning.

Th: ฉันยิ้มและกอดอานัน
En: I smiled and hugged Anan.

Th: "เราเจอแล้ว น้องชายคนเก่งของพี่"
En: "We found it, my clever little brother."

Th: อานันยิ้มกลับ
En: Anan smiled back.

Th: "พี่หมวกหัวใจ"
En: "And you too, big sis."

Th: ตั้งแต่วันนั้นฉันเรียนรู้ที่จะเชื่อในสติปัญญาของอานันมากขึ้น
En: From that day on, I learned to trust Anan’s intelligence more.

Th: ในขณะที่อานันก็เรียนรู้หลักการที่ควรจะระมัดระวังเมื่ออยู่ในโลกที่ไม่ปลอดภัยเหมือนนี้
En: Meanwhile, Anan learned the principles of caution necessary in this unsafe world.

Th: พวกเราสองคนก้าวเดินต่อไปพร้อมกับความมั่นใจในอนาคตใหม่และความหวังที่ยังเหลืออยู่ในใจของทั้งสอง
En: Together, we continued forward with newfound confidence, carrying the hope that still lingered within both our hearts.